|
||||||
|
|
||||||
|
|
Thursday, March 29, 2007 ديشب برای دومين بار داشتم داستان "مربای شيرين" هوشنگ مرادی کرمانی رو می خوندم. ديدم داستان خوب نوشتن اونقدرها که آدم فکر می کنه سخت نيست. سخت هست از اين نظر که بايد بتونی خيلی خوب داستانی رو که توی ذهنت داری با کلمه توضيح بدی، بايد بتونی تک تک حرکات و اتفاقات رو جوری تعريف کنی که انگار واقعی هستن. اما آسونه چون لازم نيست کلی تشبيه و تمثيل به کار ببری، می تونی همين جور که حرف می زنی، با زبون مردم توی کوچه داستان رو بنويسی. اتفاقا فکر می کنم که وقتی داستان در مورد همين مردم معمولی با زندگی روزمره ی ساده اما قشنگشون هست، اگر با زبونی به جز سادگی بنويسی اصلا چيز خوبی از آب در نمياد. هرچی هست مرادی کرمانی استاد اين ساده اما دقيق نوشتنه! |
|||||
تشکر
