|
||||||
|
|
||||||
|
|
Friday, January 21, 2005 هر جا که بری امتحان هست! تا وقتی مدرسه می ری، امتحان ثلث و نيم ثلث، بعدش کنکور، بعد امتحانات ترم دانشگاه. اما دانشگاه که تموم بشه تازه امتحانات سخت و سرنوشت ساز زندگی شروع می شن. آزمونهايی که امتحانات سخت درسی در مقابلش هيچی نيستند... چيزی که باعث می شه حالا حتی در سخت ترين شرايط، استرس و وحشت دوران مدرسه رو نداشته باشم حضور کسيه که می تونه کنارم باشه و اگر اشتباهی کردم جبران کنه، يا دست کم بهم روحيه بده که چيزی نيست، اشکالی نداره، دنيا به آخر نرسيده، باز هم تلاش کن و نااميد نشو... کاش توی دوران مدرسه هم اجازه می دادند حضور يک دوست رو کنارمون تجربه کنيم، در تمام راه، نه فقط زنگهای تفريح! Friday, January 14, 2005 در انتهای يک بخش زندگی، درست در مقابل نقطه ای که بايد سرنوشتمان -مسير بعدی زندگی- را رقم زنيم می ايستيم، و به حواشی راهی که آمده ايم فکر می کنيم، نه به خود راه! Wednesday, January 12, 2005 گاه آنچه ما را به حقيقت می رساند خود از آن عاری است. زيرا تنها حقيقت است که رهايی می بخشد. ("سکوت"- بيکل، شاملو) Saturday, January 01, 2005 سال نوی ميلادی هم از راه رسيد. مثل مسافری که منتظر آمدنش بوديم، از وقتی که مسافر پيشين رسيده بود يک سال منتظر آمدن اين يکی شده بوديم و نمی دانم چرا خيلی هامان از شوق انتظار اين، از آن غافل مانديم و نفهميديم چطور آمد و کجا ماند و چطور ماند و چه وقت ناغافل رفت! کاش اين بار کمی بيشتر با مسافرمان -و با خودمان- مهربان باشيم و چندی بعد که ديديم ماندنی شد و تکراری، فراموشش نکنيم. سال نو مبارک :) |
|||||
تشکر
