|
||||||
|
|
||||||
|
|
Thursday, October 12, 2006 لس آنجلس که رفتيم خيلی مشتاق بودم مغازه ها و رستوران های ايرانی رو ببينم که اونهمه تعريفشون رو شنيده بودم. از يکی دو تا از دوستام آدرس گرفتم اما قبل از رفتن گفتم يک جستجويی هم توی اينترنت بکنم. خيلی جالب بود که توی دايره المعارف ويکی پديا کلمه "تهرانجلس" رو پيدا کردم که بخصوص به يکی از خيابونهای لس آنجلس گفته می شه و واقعا هم به حق! اگر گذرتون اون طرف ها افتاد خيابون "وست وود" رو فراموش نکنيد بخصوص اگر مثل ما دلتون برای غذای ايرانی، هله هوله های ايرانی (مثل آلبالو خشکه!) و يا حتی رفتار گرم ايرانی ها لک زده باشه. اکثر مغازه ها به فارسی اسمشون رو نوشته بودند. وارد مغازه که می شدی فروشنده با خونگرمی به فارسی باهات سلام و عليک می کرد، حالت رو می پرسيد و اگر می فهميد مال اون طرف ها نيستی هم که ديگه بهانه جور می شد برای يک گفتگوی مفصل. راستش تا وقتی ايران بودم قدر اين گرمی رو نمی دونستم، دست کم تا اين حد نمی دونستم. اينجا هم مردم خوبند، خيلی هم سعی می کنند رفتار خوبی داشته باشند، اما هرچی باشه ما ايرانی هستيم و به رفتار ايرانی عادت داريم. خلاصه اينکه نه که اينجا آدمها بد باشند، فقط آدم دلش برای هم وطن خودش تنگ می شه :) |
|||||
تشکر
