دارم لينکهای کنار وبلاگ رو سر و سامون می دم. يک نفر به دوستان وبلاگيم اضافه شده، يکی دو نفر آدرسشون رو عوض کرده اند، اما غم انگيز اينه که خيلی ها ديگه نمی نويسند. ماههاست که ميام روی لينک وبلاگشون کليک می کنم و می بينم که آخرين پست، همون نوشته ی خداحافظی شونه. اما انگار دلم نمياد اسمشون رو از توی خونه ام بردارم. مدتها با نوشته هاشون زندگی کرده بودم... اما فکر می کنم کار درست اين باشه که با واقعيت ننوشتنشون مواجه بشم. لينک های راکد رو برمی دارم تا به جاشون وبلاگ های جديد رو که پُرند از انرژی نوشتن جايگزين کنم.
تشکر
