|
||||||
|
|
||||||
|
|
Thursday, September 07, 2006 دلم دوباره هوای نوشتن کرده. دوست دارم وبلاگم رو آب و جارو بزنم و باز شروع کنم به نوشتن. بعد از ماهها دوباره حس می کنم که حرفهايی برای گفتن دارم. اما به قول شريعتی: حرفهايی هست برای گفتن که اگر گوشی نبود نمی گوييم و حرفهايی هست برای نگفتن حرفهايی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورند کلماتی که پاره های بودن آدمی اند ... حرفهای خوب و اهورايی همين هايند و سرمايه هر کسی به اندازه حرفهايی است که برای نگفتن دارد... با خودم فکر می کنم تا کجا آدم بايد سرمايه جمع کنه؟ سرمايه ی "حرفهای نگفتنی". سرمايه ای که پس از رفتنت نابود خواهد شد. من فکر می کنم به قول مصدق: حرف را بايد زد درد را بايد گفت و حالا تصميم به گفتن دارم... دارم اسباب کشی می کنم به يک خونه ی جديد. بعيد می دونم به قشنگی اينجا بشه اما سعی خودم رو می کنم :) |
|||||
تشکر
