|
||||||
|
|
||||||
|
|
Thursday, July 14, 2005 هيچ جوری دست و دلم به نوشتن نمی ره، و نه حتی به خوندن وبلاگ يا خبر و روزنامه. حتی از اکبر گنجی و خبرهای جنجاليش خسته شدم. بچه های نوشی 6 روزه که برنگشتند. گنجی می خواد با غذا نخوردن و کشتن خودش چی رو درست کنه؟ نوشی حق داره که نمی خواد وضعيتی که توش گير کرده سياسی بشه. سياست واقعا بی پدر مادره! دوست و دشمن نمی شناسه. سياست چيز کثيفيه که امثال من و شما شايد هيچوقت به عمق تيرگيش پی نبريم. مشکلات جامعه ی ما خيلی خيلی بزرگتر از مشکلات سياسی بخصوص اون مشکلاتيه که آقايی مثل گنجی با غذا نخوردنش، با مصاحبه های غير عاقلانه اش و با رفتار راديکالش برای کل مردم درست کرده. خودش رو انداخته توی چاه و تمام فکر و ذکر ملت اين شده که ايشون رو از چاه بکشن بالا! با اين کار چی به کی ثابت شد؟ جريان همون تحريم انتخاباتشه! به جهان ثابت کرديم که حکومت ظالم و ستمگری داريم؟ خوب بلديم بهانه بديم دست آمريکا تا از ايران هم عراق و افغانستان بسازه! من راديکال نيستم و هيچ جوری نمی تونم راديکال ها رو درک کنم. فحش هم می خواهيد بديد بفرماييد. فعلا گنجی محبوب قلبهاست و انتقاد کردن ازش خيلی پررويی می خواد! |
|||||
تشکر
