بچه های نوشی هنوز برنگشتند... هر بار که آنلاين می شم قبل از هر کاری وبلاگ نوشی رو باز می کنم، به اين اميد که شماره ی سکوت هاش تموم شده باشه و سروصدای جوجه هاش دوباره وبلاگستان رو پر کرده باشه. اما هر بار اميدم نا اميد می شه... بايد مادر باشيم تا بفهميم نوشی چی می کشه...
تشکر
