|
||||||
|
|
||||||
|
|
Saturday, June 18, 2005 نتايج رو دارند ذره ذره اعلام می کنند و ذره ذره اعصاب همه رو ريز ريز می کنند. لازم نيست اينجا عدد و رقم اعلام کنم، چون خيلی جاها از جمله شرق داره بصورت آنلاين گزارش شمارش آرا رو می ده. برام جالب بود که بعد از هاشمی، مردم به کروبی و احمدی نژاد رای داده اند. البته زياد باور نکردم، اما منتظر اعلام نتايج حوزه ی تهران بودم. فکر کردم شايد من از اوضاع شهرستان ها تا اين حد تصور اشتباهی داشته باشم، اما از اوضاع تهران، که دارم با مردمش هر روز حرف می زنم، مطمئن هستم. سکوت کردم و چيزی نگفتم و ننوشتم اما همين الان که آراء 2300 صندوق از 2700 صندوق تهران رو اعلام کردند ديگه ديدم جای سکوت نيست. اگر اون زن ساده ی روستايی باور می کنه که توی تهران احمدی نژاد بيشتر از 2 برابر معين رای بياره، و حتی از هاشمی بالاتر باشه، من و توی تهرانی آگاه باور نمی کنيم. من و تويی که تمام اين دو ماه داشتيم با همه ی مردم شهرمون حرف می زديم و حرفهای اونها رو می شنيديم. نه! ما باور نمی کنيم. حتی اگه هيچ جوری نتونيم اثبات کنيم که تقلب صورت گرفته اما می تونيم بگيم که ما فهميده تر از اون چيزی هستيم که فکر می کنند. ديگه سکوت جايز نيست. تويی که طرفدار معين بودی، يا تحريمی بودی، يا هر فکر ديگه ای که داشتی، اگه مثل من اين آمار رو باور نمی کنی، بگو. با صدای بلند بگو. که اين بار سکوت خيانت بزرگيه. |
|||||
تشکر
