|
||||||
|
|
||||||
|
|
Tuesday, June 07, 2005 گنجی امروز در مصاحبه ای که با روزنامه ی اينترنتی روز داشت، در بخشی از صحبتهاش گفت: " به دوستان [دکتر معين] پيشنهاد کرده‌ام که دست به اعتصاب غذا بزنند و شعارشان هم اين باشد که زنداني هاي سياسي و مطبوعاتي بايد آزاد شوند، و دادستان تهران هم بايد برکنار شود.اين طوري ثابت مي شود که اينها روي حرف هايشان هستند و حاضرند هزينه هم بدهند." هميشه فکر می کردم معين با نپذيرفتن تجديد نظر شورای نگهبان و شرکت نکردن در انتخابات، نهايتا چند تا از خواسته های خودش و جبهه ی اصلاحات و مردم رو می تونست برآورده کنه، در حاليکه اگر رای بياره و رئيس جمهور بشه چقدر بيشتر می تونه برای رسيدن به خواسته های مردم، تاثيرگذار باشه. پيشنهاد گنجی حرف بسيار جالب و خوبيه اما شانس موفقيت اين روش چقدره؟ چقدر امکان داشت که تمام شروط معين پذيرفته بشه؟ و اگر هم اينطور می شد فقط در اين مقطع زمانی بود. فردا چی؟ فردا که معين کاره ای نبود چه کمکی می تونست برای ايران باشه؟ همين امروز صحبتهای معين رو در سايتش خوندم: "تدوين لايحه عفو عمومي نخستين لايحه‌اي است كه براي تحقق راهبرد «دولت وحدت ملي» و «ايران براي همه ايرانيان» به مجلس ارائه خواهم داد. اين اقدام نخستين فعاليت عملي من به عنوان رئيس جمهور براي تشكيل و تقويت جبهه دموكراسي خواهي و حقوق بشر است. وي افزود: اين لايحه در سطوح داخلي و خارجي و در ابعاد سياسي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي دستاوردي چشمگيري دارد. در داخل فرصت مغتنمي را براي آزادي دانشگاهيان،اصحاب قلم و زندانيان سياسي و همچنين امکان جذب ايرانيان خارج از كشور را كه از سرمايه، تكنولوژي و نيروهاي مديريتي كارآمدي برخوردارند فراهم كند." به اين فکر می کنم که حرفهای کدوم يکی آينده نگرانه تره؟ نظر امير در اين مورد برام خيلی جالبه. |
|||||
تشکر
