|
||||||
|
|
||||||
|
|
Sunday, June 05, 2005 يکی از مسائلی که در مورد دکتر معين گفته می شه - و در واقع دستاويزی شده برای مسخره کردن او- اينه که "تنهايی نمی تونه تصميم بگيره" يا "از خودش اراده نداره". شايد هم حق داشته باشند اونها که اين حرفها رو می زنند، چون ملت ما هنوز ياد نگرفته که به افراد حکومتی به چشم فرد نگاه نکنه! ما هميشه عادت کرديم که "يک نفر" رئيس جمهور باشه و هر جور که خودش (و مشاورانش) صلاح ديدند مملکت رو اداره کنه. حافظه ی ما به ياد نداشته که کسی که خودش رو به مردم معرفی می کنه تا نماينده ی اونها در بخشی از حکومت باشه، از طرف يک حزب مردمی بياد و منتخب گروهی از خود مردم باشه... هر کسی که برای اولين بار کاری رو انجام می ده تهمت های زيادی رو در جامعه بايد تحمل کنه، بخصوص در جامعه ی ما که با وجود ادعای نسل جوانش، هنوز هم بسيار سنتی فکر می کنه. معين اولين کسی هست که به عنوان نماينده ی برگزيده ی يک حزب برای رياست جمهوری کانديدا شده، بنابراين نمی تونه و نبايد سرِ خود هر تصميمی که فکر می کنه درسته بگيره. شايد برای اولين باره که می بينيم شخصی حتی برای حضورش در عرصه ی رقابت انتخاباتی از خود مردم و از احزاب مختلف و اقوام مختلف کشور مشورت می خواد. آيا اينها واقعا نقطه ی ضعف هستند و بايد به عنوان دليلی بر ناتوانی معين برای تصميم گيری به حساب بياد؟ مايی که هميشه خواهان دموکراسی بوديم، ترجيح می ديم کسی روی کار بياد که بدون اهميت دادن يا تاثير دادن خواسته های مردم، اونچه رو که به نظر خودش درست مياد انجام بده؟ کاش به قول ناپلئون "عادت کنيم که عادت نکنيم" به حکومت تفکر يک فرد بر مردم! |
|||||
تشکر
