من رای نمی دهم، پس نيستم. خيلی ها می خواهند بودنشون رو با رای ندادن ثابت کنند. اميدوارم حافظه ی سياسيشون به يادشون بياره که سکوت، تنها علامت رضاست. علامت رضايت از اونچه ديگران انتخاب می کنند. وگرنه نه آمريکا برای حمله به ايران و اشغال سرزمين ما نياز به اشاره ی ما داره و نه سردمداران حکومت فعلی ايران با آمار پايين رای دهندگان حاضرند صحنه رو خالی کنند. دست کم هنوز به جايی نرسيديم که اينجور کارها نتيجه بده. به مجلس هفتم نگاه کنيد...
تشکر
