بعد از مدتی
تفاوت ظريف بين نگه داشتن يک دست و زنجير کردن يک روح را می آموزی
و می آموزی که عشق
به معنای تکيه کردن نيست
و به معنای همراهی و امنيت نيست
و آغاز می کنی پذيرفتن شکستهايت را
با سری برافراشته
و چشمانی باز
با وقار فردی عاقل
نه با اندوه کودکان
و می آموزی که تمام راههای خود را امروز بنا کنی
زيرا پايه ی فردا
برای نقشه ها بسيار نامطمئن است
بعد از مدتی می آموزی
که حتی نور خورشيد هم می سوزاند
اگر زياد در برابرش بايستی
پس به جای اينکه منتظر شوی تا ديگران برايت گل بياورند
باغچه ی خود را گلکاری کن
و روح خود را زينت بخش...
و می آموزی که واقعا می توانی تحمل کنی
که واقعا قوی هستی
و واقعا ارزشمندی.
تشکر
