|
||||||
|
|
||||||
|
|
Saturday, August 09, 2003 بعضی ها ميگن که اگه ايده ای توی ذهنت داری، تا وقتی به عمل تبديل نشده، در موردش با کسی صحبت نکن. ديشب با يکی از بهترين دوستانم صحبت می کرديم. ازم پرسيد برنامه ت برای آينده چيه؟ من هم پيش خودم گفتم اگه به بهترين دوستم نخوام بگم، به کی بگم؟ بعد هم ايده آلهايی رو که توی ذهنم بود و نقشه هايی رو که برای رسيدن به اون ايده آلها دارم، براش توضيح دادم. می دونيد آخرش بهم چی گفت؟ گفت حرفهات غير منطقيه. از روی احساس تصميم می گيری! البته بعد از يک ربع بحث کردن متوجه منظورم شد و حرفم رو تاييد کرد. اما... اگه شما برای رسيدن به هدفتون 12 سال برنامه ريزی کرده باشيد و مدام نرسيده باشيد و باز صبر کرده باشيد تا بهش برسيد، و کسی که اينهمه براتون عزيزه چنين حرفی بزنه، چه احساسی خواهيد داشت؟ نظر دوست خيلی محترمه. اما مواظب باشيم که با پيشداوری هامون، ارزشهای کسی رو بی ارزش نکنيم. پ.ن: نتيجه گيری تلخيه، اما واقعيت اينه که برای عزيزترين کسانت هم نبايد اونچه رو که در دل داری به زبون بياری |
|||||
تشکر
