من دوستاي خيلی خوبی دارم. دوستايي که هر کدومشون از موقعي که وارد زندگی من شدن خيلی کمکم کردن. من آدم عجيب غريبی هستم. من دختری هستم که خيلیها تا بحال بهم گفتن که با بقيه دخترا فرق دارم. و خودم ميدونم دوست بودن و دوست موندن با من و تحمل کردن من کار مشکليه. اما تمام دوستاي من دارن اين کار مشکل رو انجام ميدن! گاهي فکر ميکنم به خاطر چي؟ چرا اونا منو با همه اذيت کردنهام تحمل ميکنن؟؟ مگه من براشون چه کاري انجام ميدم؟ هيچي! من هيچ کاری براي دوستام نميکنم. اما اونا اونقدر خوبن که هيچوقت منو تنها نميذارن... من فقط ميتونم ازشون تشکر کنم و بگم که قدرشون رو ميدونم.
خدايا ممنونم که اينهمه توي زندگيم بهم لطف کردی...
تشکر
