امشب حال خوشي ندارم. چند شبه كه اينطوريم. ميخوام 2 تا كار رو شروع كنم. 2 تا كاري كه هر دو رو قبلا انجام مي دادم اما به يك دليل واحد كنارشون گذاشتم: تنبلي...
خيلي سخته كه آدم راه درست رو بتونه تشخيص بده. گرچه يه دوستي دارم كه مي گه من زيادي سخت مي گيرم. مي گه راه درست مشخصه. واقعا اينطوريه؟ خوش به حال اونا كه تو راه درست دارن قدم برمي دارن...
من شك مي كنم. اين بده؟ يه دوست ديگه مي گفت تا زماني كه شكت تو رو از انجام كار باز نداره اشكالي نداره. من مي گم اگه به همون كاري كه دارم مي كنم شك داشته باشم چي؟
من خيلي گيجم. خيلي هم محتاج دعا...
تشکر
